pomawianie

Old Polish

Etymology

From pomawiać +‎ -anie. First attested in the fifteenth century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔmaːvjaɲɛː/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔmɒvjaɲe/

Noun

pomawianie n

1. verbal noun of pomawiać (“accusing”)
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 789:

     Navroczyvschy szye yescze k tym slovom, ktore szye dzyaly przy tey zalobye albo na pomavyanyv Iesucrista

     [Nawrociwszy sie jeszcze k tym słowom, ktore sie działy przy tej żałobie albo na pomawianiu Jesukrysta]

2. teasing
   • 1915 [Fifteenth century], Jan Łoś, editor, Przegląd językowych zabytków staropolskich do r. 1543‎^[2], page 516:

     Insultacio przegarzanye vel pomavyanye

     [Insultacio przegarzanie vel pomawianie]

Related terms

nouns

• pomowa
• pomówca
• pomówienie

 

verbs

• mówić impf
• pomówić pf, pomawiać impf

 

Descendants

• Polish: pomawianie

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “pomawianie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish pomawianie. By surface analysis, pomawiać +‎ -anie.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔ.maˈvja.ɲɛ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pɔ.mɒˈvja.ɲe/
• Rhymes: -aɲɛ
• Syllabification: po‧ma‧wia‧nie

Noun

pomawianie n

1. verbal noun of pomawiać

Declension

Declension of pomawianie

	singular
nominative	pomawianie
genitive	pomawiania
dative	pomawianiu
accusative	pomawianie
instrumental	pomawianiem
locative	pomawianiu
vocative	pomawianie

Further reading

• pomawianie in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “pomawianie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]