reluctatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of relū̆ctor.
Participle[edit]
relū̆ctātus (feminine relū̆ctāta, neuter relū̆ctātum); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | relū̆ctātus | relū̆ctāta | relū̆ctātum | relū̆ctātī | relū̆ctātae | relū̆ctāta | |
Genitive | relū̆ctātī | relū̆ctātae | relū̆ctātī | relū̆ctātōrum | relū̆ctātārum | relū̆ctātōrum | |
Dative | relū̆ctātō | relū̆ctātō | relū̆ctātīs | ||||
Accusative | relū̆ctātum | relū̆ctātam | relū̆ctātum | relū̆ctātōs | relū̆ctātās | relū̆ctāta | |
Ablative | relū̆ctātō | relū̆ctātā | relū̆ctātō | relū̆ctātīs | |||
Vocative | relū̆ctāte | relū̆ctāta | relū̆ctātum | relū̆ctātī | relū̆ctātae | relū̆ctāta |