rozbójnik

Polish

Etymology

From rozbój +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔzˈbuj.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ujɲik
• Syllabification: roz‧bój‧nik

Noun

rozbójnik m pers (female equivalent rozbójniczka)

1. bandit, highwayman, robber

   Synonyms: grabieżca, grasant, łupieżca, rabownik, rabuś, rzezimieszek

Declension

Declension of rozbójnik

	singular	plural
nominative	rozbójnik	rozbójnicy/rozbójniki (deprecative)
genitive	rozbójnika	rozbójników
dative	rozbójnikowi	rozbójnikom
accusative	rozbójnika	rozbójników
instrumental	rozbójnikiem	rozbójnikami
locative	rozbójniku	rozbójnikach
vocative	rozbójniku	rozbójnicy

Derived terms

adjective

• rozbójniczy

 

noun

• rozbójnictwo

 

Related terms

noun

• rozbój

 

Further reading

• rozbójnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozbójnik in Polish dictionaries at PWN