rugga

Icelandic

Etymology

From Old Norse rugga, from Proto-Germanic *rukkōną (“to rock”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrʏkːa/
• Rhymes: -ʏkːa

Verb

rugga (weak verb, third-person singular past indicative ruggaði, supine ruggað)

1. (intransitive or transitive, with dative) to rock, to sway

   Synonyms: vagga, ramba

Conjugation

rugga — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að rugga
supine (sagnbót)		ruggað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ruggandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rugga	við ruggum	present (nútíð)	ég ruggi	við ruggum
	þú ruggar	þið ruggið		þú ruggir	þið ruggið
	hann, hún, það ruggar	þeir, þær, þau rugga		hann, hún, það ruggi	þeir, þær, þau ruggi
past (þátíð)	ég ruggaði	við rugguðum	past (þátíð)	ég ruggaði	við rugguðum
	þú ruggaðir	þið rugguðuð		þú ruggaðir	þið rugguðuð
	hann, hún, það ruggaði	þeir, þær, þau rugguðu		hann, hún, það ruggaði	þeir, þær, þau rugguðu
imperative (boðháttur)	rugga (þú)	ruggið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ruggaðu	ruggiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ruggast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að ruggast
supine (sagnbót)		ruggast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ruggandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ruggast	við ruggumst	present (nútíð)	ég ruggist	við ruggumst
	þú ruggast	þið ruggist		þú ruggist	þið ruggist
	hann, hún, það ruggast	þeir, þær, þau ruggast		hann, hún, það ruggist	þeir, þær, þau ruggist
past (þátíð)	ég ruggaðist	við rugguðumst	past (þátíð)	ég ruggaðist	við rugguðumst
	þú ruggaðist	þið rugguðust		þú ruggaðist	þið rugguðust
	hann, hún, það ruggaðist	þeir, þær, þau rugguðust		hann, hún, það ruggaðist	þeir, þær, þau rugguðust
imperative (boðháttur)	ruggast (þú)	ruggist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ruggastu	ruggisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ruggaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ruggaður	rugguð	ruggað		ruggaðir	ruggaðar	rugguð
accusative (þolfall)	ruggaðan	ruggaða	ruggað		ruggaða	ruggaðar	rugguð
dative (þágufall)	rugguðum	ruggaðri	rugguðu		rugguðum	rugguðum	rugguðum
genitive (eignarfall)	ruggaðs	ruggaðrar	ruggaðs		ruggaðra	ruggaðra	ruggaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ruggaði	ruggaða	ruggaða		rugguðu	rugguðu	rugguðu
accusative (þolfall)	ruggaða	rugguðu	ruggaða		rugguðu	rugguðu	rugguðu
dative (þágufall)	ruggaða	rugguðu	ruggaða		rugguðu	rugguðu	rugguðu
genitive (eignarfall)	ruggaða	rugguðu	ruggaða		rugguðu	rugguðu	rugguðu

Noun

rugga f (genitive singular ruggu, nominative plural ruggur)

1. rocking cradle

   Synonym: vagga

Declension

declension of rugga

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	rugga	ruggan	ruggur	ruggurnar
accusative	ruggu	rugguna	ruggur	ruggurnar
dative	ruggu	ruggunni	ruggum	ruggunum
genitive	ruggu	ruggunnar	rugga	rugganna

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• rugget

Verb

rugga

1. inflection of rugge:
   1. simple past
   2. past participle

Swedish

Verb

rugga (present ruggar, preterite ruggade, supine ruggat, imperative rugga)

1. (of birds) to molt (shed feathers)

Conjugation

Conjugation of rugga (weak)

	Active		Passive
Infinitive	rugga		ruggas
Supine	ruggat		ruggats
Imperative	rugga		—
Imper. plural1	ruggen		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	ruggar	ruggade	ruggas	ruggades
Ind. plural1	rugga	ruggade	ruggas	ruggades
Subjunctive2	rugge	ruggade	rugges	ruggades
	Participles
Present participle	ruggande
Past participle	ruggad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

• rugguggla (“unattractive woman”)

Related terms

• ruggning (the process)

See also

• ömsa (shed skin or shell)

References

• rugga in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)
• rugga in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• rugga in Svensk ordbok (SO)