slefa

Icelandic

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstlɛːva/

  Rhymes: -ɛːva

Verb

slefa (weak verb, third-person singular past indicative slefaði, supine slefað)

1. to drool

   Ég slefa ekki.

   I don't drool.

Conjugation

slefa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að slefa
supine (sagnbót)		slefað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		slefandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég slefa	við slefum	present (nútíð)	ég slefi	við slefum
	þú slefar	þið slefið		þú slefir	þið slefið
	hann, hún, það slefar	þeir, þær, þau slefa		hann, hún, það slefi	þeir, þær, þau slefi
past (þátíð)	ég slefaði	við slefuðum	past (þátíð)	ég slefaði	við slefuðum
	þú slefaðir	þið slefuðuð		þú slefaðir	þið slefuðuð
	hann, hún, það slefaði	þeir, þær, þau slefuðu		hann, hún, það slefaði	þeir, þær, þau slefuðu
imperative (boðháttur)	slefa (þú)	slefið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	slefaðu	slefiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Noun

slefa f (genitive singular slefu, no plural)

1. drool

Old Norse

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

slefa f (genitive slefu)

1. slaver (clarification of this definition is needed)

Declension

  Declension of slefa (weak ōn-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	slefa	slefan	slefur	slefurnar
accusative	slefu	slefuna	slefur	slefurnar
dative	slefu	slefunni	slefum	slefunum
genitive	slefu	slefunnar	slefna	slefnanna

Descendants

• Icelandic: slefa
• Norwegian Nynorsk: sleva, sleve

References

• “slefa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press