subtractus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of subtrahō.

Participle[edit]

subtractus (feminine subtracta, neuter subtractum); first/second-declension participle

  1. removed, withdrawn, subtracted, taken away
    • 405 CE, Jerome, Vulgate Proverbs.26.20:
      Cum dēfēcerint ligna, extinguētur ignis: et susurrōne subtractō, iūrgia conquiēscent.
      • 1752 translation by Douay-Rheims, Challoner rev.
        When the wood faileth, the fire shall go out: and when the talebearer is taken away, contentions shall cease.

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative subtractus subtracta subtractum subtractī subtractae subtracta
Genitive subtractī subtractae subtractī subtractōrum subtractārum subtractōrum
Dative subtractō subtractō subtractīs
Accusative subtractum subtractam subtractum subtractōs subtractās subtracta
Ablative subtractō subtractā subtractō subtractīs
Vocative subtracte subtracta subtractum subtractī subtractae subtracta

Descendants[edit]

  • English: subtract
  • Italian: sottratto

References[edit]

  • subtractus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • subtractus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.