vanhellige
Jump to navigation
Jump to search
Norwegian Bokmål[edit]
Etymology[edit]
Verb[edit]
vanhellige (imperative vanhellig, present tense vanhelliger, passive vanhelliges, simple past and past participle vanhelliga or vanhelliget, present participle vanhelligende)
See also[edit]
- vanhelge (Nynorsk)
References[edit]
- “vanhellige” in The Bokmål Dictionary.
- “vanhellige” in Det Norske Akademis ordbok (NAOB).