włóczykij

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From włóczyć +‎ -y- +‎ kij.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /vwuˈt͡ʂɨ.kij/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨkij
  • Syllabification: włó‧czy‧kij

Noun[edit]

włóczykij m pers

  1. (colloquial) vagabond, vagrant, wanderer, rover (one who roves)
    Synonyms: włóczęga, tułacz, wędrowiec, łazik, wagabunda

Declension[edit]

Declension of włóczykij
singular plural
nominative włóczykij włóczykije
genitive włóczykija włóczykijów
dative włóczykijowi włóczykijom
accusative włóczykija włóczykijów
instrumental włóczykijem włóczykijami
locative włóczykiju włóczykijach
vocative włóczykiju włóczykije

Further reading[edit]

  • włóczykij in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • włóczykij in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=włóczykij&oldid=66230603"