waarborgen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

From waar (care, attention) +‎ borgen (to secure).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈʋaːrbɔrɣə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

[edit]

waarborgen

  1. to insure, guarantee

Conjugation

[edit]
Conjugation of waarborgen (weak)
infinitive waarborgen
past singular waarborgde
past participle gewaarborgd
infinitive waarborgen
gerund waarborgen n
present tense past tense
1st person singular waarborg waarborgde
2nd person sing. (jij) waarborgt, waarborg2 waarborgde
2nd person sing. (u) waarborgt waarborgde
2nd person sing. (gij) waarborgt waarborgde
3rd person singular waarborgt waarborgde
plural waarborgen waarborgden
subjunctive sing.1 waarborge waarborgde
subjunctive plur.1 waarborgen waarborgden
imperative sing. waarborg
imperative plur.1 waarborgt
participles waarborgend gewaarborgd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

[edit]