wiesić

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *věsiti.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vjɛɕit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /vjɛɕit͡ɕ/

Verb

wiesić impf (perfective obiesić)

1. (transitive) to hang (to execute by suspension from the neck)

   Synonym: wieszać

   • 1930 [c. 1455], “I Mach”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 1, 64:

     Wyesyly [dzieci] za glowi (suspendebant pueros a cervicibus) po wszech domye[ch]

     [Wiesili [dzieci] za głowy (suspendebant pueros a cervicibus) po wszech domie[ch]]

Verb

wiesić pf

1. (reflexive with się) to adhere, to cling, to stick

   Synonyms: przylnąć, przyróść, przywrzeć, wewrzeć

Related terms

verbs

• wisać impf
• wisieć impf

 

Descendants

• Middle Polish: wiesić, wiessić, *więsić

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wiesić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN