zakładnik

Polish

Etymology

From zakład +‎ -nik. First attested in the 16th century.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈkwad.ɲik/
• (Middle Polish) IPA^(key): /zaˈkɫad.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -adɲik
• Syllabification: za‧kład‧nik

Noun

zakładnik m pers (female equivalent zakładniczka or (obsolete) zakładnica)

1. hostage (person seized in order to compel another party to act (or refrain from acting) in a certain way, because of the threat of harm to the hostage)

Declension

Declension of zakładnik

	singular	plural
nominative	zakładnik	zakładnicy/zakładniki (deprecative)
genitive	zakładnika	zakładników
dative	zakładnikowi	zakładnikom
accusative	zakładnika	zakładników
instrumental	zakładnikiem	zakładnikami
locative	zakładniku	zakładnikach
vocative	zakładniku	zakładnicy

Derived terms

noun

• zakładnictwo

 

Related terms

adjectives

• zakładkowy
• zakładny
• zakładowy
• zakładzinowy

 

nouns

• zakład
• zakładacz
• zakładca
• zakładczarka
• zakładeczka
• zakładka
• zakładowca
• zakładzik
• zakładziny

 

verbs

• kładać impf
• kłaść impf
• zakładać impf
• zakłaść pf

 

Further reading

• zakładnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zakładnik in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zakładnik”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “zakładnik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zakładnik”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 8, Warsaw, page 125