διαλυτικός

Ancient Greek

Etymology

δῐᾰλῡ́ω (dialū́ō, “loose one from another, part asunder”) +‎ -τῐκός (-tikós)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.a.ly.ti.kós/ → /ði.a.ly.tiˈkos/ → /ði.a.li.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.a.ly.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.a.ly.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.a.ly.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.a.ly.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.a.li.tiˈkos/

Adjective

δῐᾰλῠτῐκός • (dialutikós) m (feminine δῐᾰλῠτῐκή, neuter δῐᾰλῠτῐκόν); first/second declension

1. able to sever
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, The Statesman 281a
   1. destructive
      • 360 BCE, Plato, Timaeus 60b
      • 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, D. 3.9
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Topics 153b32
2. (medicine) relaxing
   • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, Aphorisms 3.5
3. embodying a settlement or compromise

Declension

First and second declension of δῐᾰλῠτῐκός; δῐᾰλῠτῐκή; δῐᾰλῠτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δῐᾰλῠτῐκός dialutikós	δῐᾰλῠτῐκή dialutikḗ	δῐᾰλῠτῐκόν dialutikón		δῐᾰλῠτῐκώ dialutikṓ	δῐᾰλῠτῐκᾱ́ dialutikā́	δῐᾰλῠτῐκώ dialutikṓ		δῐᾰλῠτῐκοί dialutikoí	δῐᾰλῠτῐκαί dialutikaí	δῐᾰλῠτῐκᾰ́ dialutiká
Genitive		δῐᾰλῠτῐκοῦ dialutikoû	δῐᾰλῠτῐκῆς dialutikês	δῐᾰλῠτῐκοῦ dialutikoû		δῐᾰλῠτῐκοῖν dialutikoîn	δῐᾰλῠτῐκαῖν dialutikaîn	δῐᾰλῠτῐκοῖν dialutikoîn		δῐᾰλῠτῐκῶν dialutikôn	δῐᾰλῠτῐκῶν dialutikôn	δῐᾰλῠτῐκῶν dialutikôn
Dative		δῐᾰλῠτῐκῷ dialutikôi	δῐᾰλῠτῐκῇ dialutikêi	δῐᾰλῠτῐκῷ dialutikôi		δῐᾰλῠτῐκοῖν dialutikoîn	δῐᾰλῠτῐκαῖν dialutikaîn	δῐᾰλῠτῐκοῖν dialutikoîn		δῐᾰλῠτῐκοῖς dialutikoîs	δῐᾰλῠτῐκαῖς dialutikaîs	δῐᾰλῠτῐκοῖς dialutikoîs
Accusative		δῐᾰλῠτῐκόν dialutikón	δῐᾰλῠτῐκήν dialutikḗn	δῐᾰλῠτῐκόν dialutikón		δῐᾰλῠτῐκώ dialutikṓ	δῐᾰλῠτῐκᾱ́ dialutikā́	δῐᾰλῠτῐκώ dialutikṓ		δῐᾰλῠτῐκούς dialutikoús	δῐᾰλῠτῐκᾱ́ς dialutikā́s	δῐᾰλῠτῐκᾰ́ dialutiká
Vocative		δῐᾰλῠτῐκέ dialutiké	δῐᾰλῠτῐκή dialutikḗ	δῐᾰλῠτῐκόν dialutikón		δῐᾰλῠτῐκώ dialutikṓ	δῐᾰλῠτῐκᾱ́ dialutikā́	δῐᾰλῠτῐκώ dialutikṓ		δῐᾰλῠτῐκοί dialutikoí	δῐᾰλῠτῐκαί dialutikaí	δῐᾰλῠτῐκᾰ́ dialutiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δῐᾰλῠτῐκῶς dialutikôs				δῐᾰλῠτῐκώτερος dialutikṓteros				δῐᾰλῠτῐκώτᾰτος dialutikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Antonyms

• (antonym(s) of “destructive”): γεννητικός (gennētikós)

Descendants

• English: dialytic
• Greek: διαλυτικός (dialytikós)
• Latin: dialyticus

Further reading

• “διαλυτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• διαλυτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• διαλυτικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)

Greek

Etymology

From the Ancient Greek δῐᾰλῠτῐκός (dialutikós).

Adjective

διαλυτικός • (dialytikós) m (feminine διαλυτική, neuter διαλυτικό)

1. resolutive
2. solvent

Declension

Declension of διαλυτικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	διαλυτικός •	διαλυτική •	διαλυτικό •	διαλυτικοί •	διαλυτικές •	διαλυτικά •
genitive	διαλυτικού •	διαλυτικής •	διαλυτικού •	διαλυτικών •	διαλυτικών •	διαλυτικών •
accusative	διαλυτικό •	διαλυτική •	διαλυτικό •	διαλυτικούς •	διαλυτικές •	διαλυτικά •
vocative	διαλυτικέ •	διαλυτική •	διαλυτικό •	διαλυτικοί •	διαλυτικές •	διαλυτικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διαλυτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διαλυτικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	διαλυτικότερος •	διαλυτικότερη •	διαλυτικότερο •	διαλυτικότεροι •	διαλυτικότερες •	διαλυτικότερα •
genitive	διαλυτικότερου •	διαλυτικότερης •	διαλυτικότερου •	διαλυτικότερων •	διαλυτικότερων •	διαλυτικότερων •
accusative	διαλυτικότερο •	διαλυτικότερη •	διαλυτικότερο •	διαλυτικότερους •	διαλυτικότερες •	διαλυτικότερα •
vocative	διαλυτικότερε •	διαλυτικότερη •	διαλυτικότερο •	διαλυτικότεροι •	διαλυτικότερες •	διαλυτικότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο διαλυτικότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	διαλυτικότατος •	διαλυτικότατη •	διαλυτικότατο •	διαλυτικότατοι •	διαλυτικότατες •	διαλυτικότατα •
genitive	διαλυτικότατου •	διαλυτικότατης •	διαλυτικότατου •	διαλυτικότατων •	διαλυτικότατων •	διαλυτικότατων •
accusative	διαλυτικότατο •	διαλυτικότατη •	διαλυτικότατο •	διαλυτικότατους •	διαλυτικότατες •	διαλυτικότατα •
vocative	διαλυτικότατε •	διαλυτικότατη •	διαλυτικότατο •	διαλυτικότατοι •	διαλυτικότατες •	διαλυτικότατα •

Derived terms

• διαλυτικά (dialytiká)