վերջնական

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian վերջնական (verǰnakan).

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

վերջնական (verǰnakan)

  1. final, last, ultimate
  2. definitive, conclusive
  3. irreversible, final

Declension

[edit]
nominalized, i-type (Eastern Armenian)
singular plural
nominative վերջնական (verǰnakan) վերջնականներ (verǰnakanner)
dative վերջնականի (verǰnakani) վերջնականների (verǰnakanneri)
ablative վերջնականից (verǰnakanicʻ) վերջնականներից (verǰnakannericʻ)
instrumental վերջնականով (verǰnakanov) վերջնականներով (verǰnakannerov)
locative վերջնականում (verǰnakanum) վերջնականներում (verǰnakannerum)
definite forms
nominative վերջնականը/վերջնականն (verǰnakanə/verǰnakann) վերջնականները/վերջնականներն (verǰnakannerə/verǰnakannern)
dative վերջնականին (verǰnakanin) վերջնականներին (verǰnakannerin)
1st person possessive forms (my)
nominative վերջնականս (verǰnakans) վերջնականներս (verǰnakanners)
dative վերջնականիս (verǰnakanis) վերջնականներիս (verǰnakanneris)
ablative վերջնականիցս (verǰnakanicʻs) վերջնականներիցս (verǰnakannericʻs)
instrumental վերջնականովս (verǰnakanovs) վերջնականներովս (verǰnakannerovs)
locative վերջնականումս (verǰnakanums) վերջնականներումս (verǰnakannerums)
2nd person possessive forms (your)
nominative վերջնականդ (verǰnakand) վերջնականներդ (verǰnakannerd)
dative վերջնականիդ (verǰnakanid) վերջնականներիդ (verǰnakannerid)
ablative վերջնականիցդ (verǰnakanicʻd) վերջնականներիցդ (verǰnakannericʻd)
instrumental վերջնականովդ (verǰnakanovd) վերջնականներովդ (verǰnakannerovd)
locative վերջնականումդ (verǰnakanumd) վերջնականներումդ (verǰnakannerumd)