ركع

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Arabic[edit]

Root
ر ك ع (r-k-ʕ)

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

رَكَعَ (rakaʕa) I, non-past يَرْكَعُ‎ (yarkaʕu)

  1. to bow, to kneel, to kowtow

Conjugation[edit]

South Levantine Arabic[edit]

Root
ر ك ع
1 term

Etymology[edit]

From Arabic رَكَعَ (rakaʕa).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ra.kaʕ/, [ˈra.kaʕ]
  • (file)

Verb[edit]

ركع (rakaʕ) I (present بركع (birkaʕ))

  1. to kneel

Conjugation[edit]

    Conjugation of ركع (rakaʕ)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m ركعت (rakaʕt) ركعت (rakaʕt) ركع (rakaʕ) ركعنا (rakaʕna) ركعتو (rakaʕtu) ركعو (rakaʕu)
f ركعتي (rakaʕti) ركعت (rakʕat)
present m بركع (barkaʕ) بتركع (btirkaʕ) بركع (birkaʕ) منركع (mnirkaʕ) بتركعو (btirkaʕu) بركعو (birkaʕu)
f بتركعي (btirkaʕi) بتركع (btirkaʕ)
subjunctive m أركع (ʔarkaʕ) تركع (tirkaʕ) يركع (yirkaʕ) نركع (nirkaʕ) تركعو (tirkaʕu) يركعو (yirkaʕu)
f تركعي (tirkaʕi) تركع (tirkaʕ)
imperative m اركع (irkaʕ) اركعو (irkaʕu)
f اركعي (irkaʕi)