błyskotność

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From błyskotny +‎ -ość. First attested in 1817.[1][2]

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

błyskotność f

  1. (archaic) brilliance, intelligence, quickwittedness
    Synonym: błyskotliwość

Declension

[edit]
[edit]
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References

[edit]
  1. ^ Jan Paweł Woronicz (1817) Kazanie przy uroczystych exekwiach ś.p. J. O. Izabelli z Xiążąt Czartoryskich, Xiężny Lubomirskiey marszałkowej koronnej przez sprawującego obrządek religijny w kościele warszawskim św. Krzyża dnia 14 grudnia 1816 roku miane[1], page 5
  2. ^ błyskotność in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

[edit]