rumiar

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Catalan[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Spanish rumiar,[1] from Latin rūmigāre. First attested in 1803.[2] Doublet of the inherited remugar.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

rumiar (first-person singular present rumio, first-person singular preterite rumií, past participle rumiat)

  1. (transitive, intransitive) to ponder, to chew over

Conjugation[edit]

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

References[edit]

  1. ^ “rumiar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
  2. ^ rumiar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024

Further reading[edit]

Portuguese[edit]

Pronunciation[edit]

 
  • (Brazil) IPA(key): /ʁu.miˈa(ʁ)/ [hu.mɪˈa(h)], (faster pronunciation) /ʁuˈmja(ʁ)/ [huˈmja(h)]
    • (São Paulo) IPA(key): /ʁu.miˈa(ɾ)/ [hu.mɪˈa(ɾ)], (faster pronunciation) /ʁuˈmja(ɾ)/ [huˈmja(ɾ)]
    • (Rio de Janeiro) IPA(key): /ʁu.miˈa(ʁ)/ [χu.mɪˈa(χ)], (faster pronunciation) /ʁuˈmja(ʁ)/ [χuˈmja(χ)]
    • (Southern Brazil) IPA(key): /ʁu.miˈa(ɻ)/ [hu.mɪˈa(ɻ)], (faster pronunciation) /ʁuˈmja(ɻ)/ [huˈmja(ɻ)]
 

  • Hyphenation: ru‧mi‧ar

Verb[edit]

rumiar (first-person singular present rumio, first-person singular preterite rumiei, past participle rumiado)

  1. Alternative form of ruminar

Conjugation[edit]

Spanish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Latin rūmigāre.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ruˈmjaɾ/ [ruˈmjaɾ]
  • Rhymes: -aɾ
  • Syllabification: ru‧miar

Verb[edit]

rumiar (first-person singular present rumio, first-person singular preterite rumié, past participle rumiado)

  1. to ponder, to ruminate

Conjugation[edit]

Derived terms[edit]

Further reading[edit]