incommodo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Etymology 1[edit]

From in- +‎ commodō.

Verb[edit]

incommodō (present infinitive incommodāre, perfect active incommodāvī, supine incommodātum); first conjugation

  1. to inconvenience
Conjugation[edit]
   Conjugation of incommodō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present incommodō incommodās incommodat incommodāmus incommodātis incommodant
imperfect incommodābam incommodābās incommodābat incommodābāmus incommodābātis incommodābant
future incommodābō incommodābis incommodābit incommodābimus incommodābitis incommodābunt
perfect incommodāvī incommodāvistī incommodāvit incommodāvimus incommodāvistis incommodāvērunt,
incommodāvēre
pluperfect incommodāveram incommodāverās incommodāverat incommodāverāmus incommodāverātis incommodāverant
future perfect incommodāverō incommodāveris incommodāverit incommodāverimus incommodāveritis incommodāverint
passive present incommodor incommodāris,
incommodāre
incommodātur incommodāmur incommodāminī incommodantur
imperfect incommodābar incommodābāris,
incommodābāre
incommodābātur incommodābāmur incommodābāminī incommodābantur
future incommodābor incommodāberis,
incommodābere
incommodābitur incommodābimur incommodābiminī incommodābuntur
perfect incommodātus + present active indicative of sum
pluperfect incommodātus + imperfect active indicative of sum
future perfect incommodātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present incommodem incommodēs incommodet incommodēmus incommodētis incommodent
imperfect incommodārem incommodārēs incommodāret incommodārēmus incommodārētis incommodārent
perfect incommodāverim incommodāverīs incommodāverit incommodāverīmus incommodāverītis incommodāverint
pluperfect incommodāvissem incommodāvissēs incommodāvisset incommodāvissēmus incommodāvissētis incommodāvissent
passive present incommoder incommodēris,
incommodēre
incommodētur incommodēmur incommodēminī incommodentur
imperfect incommodārer incommodārēris,
incommodārēre
incommodārētur incommodārēmur incommodārēminī incommodārentur
perfect incommodātus + present active subjunctive of sum
pluperfect incommodātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present incommodā incommodāte
future incommodātō incommodātō incommodātōte incommodantō
passive present incommodāre incommodāminī
future incommodātor incommodātor incommodantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives incommodāre incommodāvisse incommodātūrum esse incommodārī incommodātum esse incommodātum īrī
participles incommodāns incommodātūrus incommodātus incommodandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
incommodandī incommodandō incommodandum incommodandō incommodātum incommodātū
Descendants[edit]

Etymology 2[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun[edit]

incommodō

  1. dative/ablative singular of incommodum

Adjective[edit]

incommodō

  1. dative/ablative masculine/neuter singular of incommodus

References[edit]

  • incommodo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incommodo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • incommodo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) to inconvenience, injure a person: incommodo afficere aliquem