çiğin
Jump to navigation
Jump to search
Turkish[edit]
Etymology[edit]
From Proto-Turkic *čekn (“part of shoulder between the neck and shoulderblade”). Acc. to Clauson, it is derived from Proto-Oghuz *čig- (“to knot”), Turkmen çigmek. Cognate with Azerbaijani çiyin, Turkmen çigin.
Noun[edit]
çiğin (definite accusative çiğini, plural çiğinler)
Declension[edit]
| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | çiğin | |
| Definite accusative | çiğini | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | çiğin | çiğinler |
| Definite accusative | çiğini | çiğinleri |
| Dative | çiğine | çiğinlere |
| Locative | çiğinde | çiğinlerde |
| Ablative | çiğinden | çiğinlerden |
| Genitive | çiğinin | çiğinlerin |
References[edit]
- Clauson, Gerard (1972) “çigin/çikin”, in An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish, Oxford: Clarendon Press, page 415