éigníocht

Irish

Etymology

From éignigh (“force, compel”, verb) +‎ -acht (abstract suffix).

Noun

éigníocht f (genitive singular éigníochta)

1. compulsiveness

Declension

Declension of éigníocht

Third declension

Bare forms (no plural for this noun): Case Singular Nominative éigníocht Vocative a éigníocht Genitive éigníochta Dative éigníocht

Forms with the definite article: Case Singular Nominative an éigníocht Genitive na héigníochta Dative leis an éigníocht don éigníocht

Related terms

• éigníoch (“compulsive”, adjective)

Mutation

Irish mutation
Radical	Eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
éigníocht	n-éigníocht	héigníocht	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• tearma.ie - Dictionary of Irish Terms - Foclóir Téarmaíochta