ënnerbréngen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Luxembourgish[edit]

Etymology[edit]

From ënner- +‎ bréngen.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈenerˌbreŋen/, [ˈə.nɐˌbʀe.ŋən]

Verb[edit]

ënnerbréngen (third-person singular present bréngt ënner, preterite bruecht ënner, past participle ënnerbruecht or ënnerbruet, past subjunctive bréicht ënner, auxiliary verb hunn)

  1. to accommodate

Conjugation[edit]

Irregular with past tense, separable
infinitive ënnerbréngen
participle ënnerbruecht
auxiliary hunn
present
indicative
past
indicative
conditional imperative
1st singular bréngen ënner bruecht ënner bréicht ënner
2nd singular bréngs ënner bruechts ënner bréichts ënner bréng ënner
3rd singular bréngt ënner bruecht ënner bréicht ënner
1st plural bréngen ënner bruechten ënner bréichten ënner
2nd plural bréngt ënner bruecht ënner bréicht ënner bréngt ënner
3rd plural bréngen ënner bruechten ënner bréichten ënner
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel.