övgü
Turkish
Etymology
From övmek
Noun
övgü (definite accusative övgüyü, plural övgüler)
Declension
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | övgü | |
Definite accusative | övgüyü | |
Singular | Plural | |
Nominative | övgü | övgüler |
Definite accusative | övgüyü | övgüleri |
Dative | övgüye | övgülere |
Locative | övgüde | övgülerde |
Ablative | övgüden | övgülerden |
Genitive | övgünün | övgülerin |