łakota

See also: lakota, Lakota, Lak'ota, and Łakota

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *őlkota.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɫakɔta/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɫakɔta/

Noun

łakota f

1. gluttony
   • 1874-1891 [XV p. post.], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[1], [2], [3]}, volume XXV, page 199:

     Avaricia, *lakorzyrstwem, et gula lakotha

     [Avaricia, łakożyrstwem, et gula łakota]

Further reading

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “łakota”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN