Βρεττανία

Ancient Greek

Etymology

Βρεττανός (Brettanós) +‎ -ίᾱ (-íā)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /bret.ta.ní.aː/ → /βret.taˈni.a/ → /vre.taˈni.a/

• (5^th BC Attic) IPA^(key): /bret.ta.ní.aː/
• (1^st BC Egyptian) IPA^(key): /brɛt.taˈni.a/
• (4^th AD Koine) IPA^(key): /βret.taˈni.a/
• (10^th AD Byzantine) IPA^(key): /vret.taˈni.a/
• (15^th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /vre.taˈni.a/

Proper noun

Βρεττᾰνίᾱ • (Brettaníā) f (genitive Βρεττᾰνίᾱς); first declension

1. Brittania; Great Britain

Inflection

First declension of ἡ Βρεττᾰνῐ́ᾱ; τῆς Βρεττᾰνῐ́ᾱς

Case / #	Singular
Nominative	ἡ Βρεττᾰνῐ́ᾱ
Genitive	τῆς Βρεττᾰνῐ́ᾱς
Dative	τῇ Βρεττᾰνῐ́ᾳ
Accusative	τὴν Βρεττᾰνῐ́ᾱν
Vocative	Βρεττᾰνῐ́ᾱ
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Βρετανία (Vretanía)

Further reading

• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,004

---

Greek

Proper noun

Βρεττανία • (Vrettanía) f

1. Alternative form of Βρετανία (Vretanía)

Declension

Declension of Βρεττανία (Vrettanía)

	singular
nominative	Βρεττανία •
genitive	Βρεττανίας •
accusative	Βρεττανία •
vocative	Βρεττανία •