Γερμανία

Ancient Greek

Etymology

From Γερμᾱνός (Germānós, “German”) +‎ -ῐ́ᾱ (-íā) or borrowed from Latin Germānia.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡer.maː.ní.aː/ → /ʝer.maˈni.a/ → /ʝer.maˈni.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡer.maː.ní.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡer.maˈni.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝer.maˈni.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝer.maˈni.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝer.maˈni.a/

Proper noun

Γερμᾱνῐ́ᾱ • (Germāníā) f (genitive Γερμᾱνῐ́ᾱς); first declension

1. Germania.

Inflection

First declension of ἡ Γερμᾱνῐ́ᾱ; τῆς Γερμᾱνῐ́ᾱς (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ἡ Γερμᾱνῐ́ᾱ hē Germāníā
Genitive	τῆς Γερμᾱνῐ́ᾱς tês Germāníās
Dative	τῇ Γερμᾱνῐ́ᾳ têi Germāníāi
Accusative	τὴν Γερμᾱνῐ́ᾱν tḕn Germāníān
Vocative	Γερμᾱνῐ́ᾱ Germāníā
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Old Armenian: Գերմանիա (Germania)

References

• Γερμανία in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,011

Further reading

• Γερμανία on Wikipedia.Wikipedia

---

Greek

Proper noun

Γερμανία • (Germanía) f (plural Germanía)

1. Germany

Declension

  Γερμανία

case     \     number	singular
nominative	Γερμανία •
genitive	Γερμανίας •
accusative	Γερμανία •
vocative	Γερμανία •

Synonyms

• Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας f (Omospondiakí Dimokratía tis Germanías, “Federal Republic of Germany”)

Derived terms

• Γερμανίδα f (Germanída, “female German”)
• Γερμανός m (Germanós, “male German”)
• γερμανικά n pl (germaniká, “the German language”)
• γερμανικός (germanikós, “German, Germanic”, adj)

Further reading

• Γερμανία on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el