Πολυκλείτῳ

See also: πολυκλείτῳ and Πολύκλειτο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.ly.klěː.tɔːi̯/ → /po.lyˈkli.to/ → /po.liˈkli.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.ly.klěː.tɔːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.lyˈkli.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /po.lyˈkli.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.lyˈkli.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.liˈkli.to/

Proper noun

Πολῠκλείτῳ • (Polukleítōi) m

1. dative singular of Πολῠ́κλειτος (Polúkleitos, “Polyclitus”)