αβασίλευτος

Greek

Adjective

αβασίλευτος • (avasíleftos) m (feminine αβασίλευτη, neuter αβασίλευτο)

1. not governed by a monarch, kingless, queenless

   αβασίλευτη δημοκρατία ― avasílefti dimokratía ― republic

2. not set (of the sun, moon, etc)

   Εκεί βγαίνει ο ήλιος, ήλιος λαμπρός και αβασίλευτος.

   Ekeí vgaínei o ílios, ílios lamprós kai avasíleftos.

   Here comes the sun, a sun bright and unset.

3. boundless

   αβασίλευτη δόξα

   avasílefti dóxa

   boundless glory

Declension

Declension of αβασίλευτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αβασίλευτος •	αβασίλευτη •	αβασίλευτο •	αβασίλευτοι •	αβασίλευτες •	αβασίλευτα •
genitive	αβασίλευτου •	αβασίλευτης •	αβασίλευτου •	αβασίλευτων •	αβασίλευτων •	αβασίλευτων •
accusative	αβασίλευτο •	αβασίλευτη •	αβασίλευτο •	αβασίλευτους •	αβασίλευτες •	αβασίλευτα •
vocative	αβασίλευτε •	αβασίλευτη •	αβασίλευτο •	αβασίλευτοι •	αβασίλευτες •	αβασίλευτα •

Derived terms

• αβασίλευτα (avasílefta, “in an ungoverned fashion”, adverb)
• βασιλιάς m (vasiliás, “king”)