αναπολόγητος
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Etymology[edit]
From Ancient Greek ἀναπολόγητος (anapológētos, “without excuse or defence”).
Adjective[edit]
αναπολόγητος • (anapológitos) m (feminine αναπολόγητη, neuter αναπολόγητο)
- undefended
- without a hearing
Declension[edit]
Declension of αναπολόγητος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αναπολόγητος • | αναπολόγητη • | αναπολόγητο • | αναπολόγητοι • | αναπολόγητες • | αναπολόγητα • |
| genitive | αναπολόγητου • | αναπολόγητης • | αναπολόγητου • | αναπολόγητων • | αναπολόγητων • | αναπολόγητων • |
| accusative | αναπολόγητο • | αναπολόγητη • | αναπολόγητο • | αναπολόγητους • | αναπολόγητες • | αναπολόγητα • |
| vocative | αναπολόγητε • | αναπολόγητη • | αναπολόγητο • | αναπολόγητοι • | αναπολόγητες • | αναπολόγητα • |
Related terms[edit]
- see: απολογούμαι (apologoúmai, “I defend myself”)