ανασκίρτηση
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Noun[edit]
ανασκίρτηση • (anaskírtisi) f (uncountable)
- jump, start (the result of a sudden shock)
- Synonym: ανασκίρτημα (anaskírtima)
Declension[edit]
ανασκίρτηση
| case \ number | singular | |
|---|---|---|
| nominative | ανασκίρτηση • | |
| genitive | ανασκίρτησης • | |
| accusative | ανασκίρτηση • | |
| vocative | ανασκίρτηση • | |
| Older or formal genitive singular: ανασκιρτήσεως • | ||
Related terms[edit]
- see: ανασκιρτώ (anaskirtó, “to be startled”)