ανοησία

Greek

Etymology

From Koine Greek ἀνοησία (anoēsía), cognate with ανόητος (anóitos).

Pronunciation

• IPA^(key): /anoiˈsia/
• Hyphenation: α‧νο‧η‧σί‧α

Noun

ανοησία • (anoïsía) f (plural ανοησίες)

1. stupidity, idiocy (the quality of being stupid)

   Η ανοησία σου δεν έχει όρια. ― I anoïsía sou den échei ória. ― Your stupidity knows no bounds.

   Synonyms: ηλιθιότητα (ilithiótita), χαζομάρα (chazomára), βλακεία (vlakeía), κουταμάρα (koutamára), σαχλαμάρα (sachlamára)

2. nonsense, stupidity, idiocy, rubbish (stupid behaviour or talk)

   Τι ανοησία ήταν αυτή που είπες! ― Ti anoïsía ítan aftí pou eípes! ― What kind of nonsense was that that you just said?!

Declension

Declension of ανοησία

	singular	plural
nominative	ανοησία •	ανοησίες •
genitive	ανοησίας •	ανοησιών •
accusative	ανοησία •	ανοησίες •
vocative	ανοησία •	ανοησίες •

Related terms

• ανοηταίνω (anoïtaíno, “to be foolish”)
• ανόητος (anóitos, “foolish”)
• ανοήτως (anoḯtos, “foolishly”)