ανυπόμονος

Greek

Adjective

ανυπόμονος • (anypómonos) m (feminine ανυπόμονη, neuter ανυπόμονο)

1. impatient, eager, anxious

Declension

Declension of ανυπόμονος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανυπόμονος •	ανυπόμονη •	ανυπόμονο •	ανυπόμονοι •	ανυπόμονες •	ανυπόμονα •
genitive	ανυπόμονου •	ανυπόμονης •	ανυπόμονου •	ανυπόμονων •	ανυπόμονων •	ανυπόμονων •
accusative	ανυπόμονο •	ανυπόμονη •	ανυπόμονο •	ανυπόμονους •	ανυπόμονες •	ανυπόμονα •
vocative	ανυπόμονε •	ανυπόμονη •	ανυπόμονο •	ανυπόμονοι •	ανυπόμονες •	ανυπόμονα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανυπόμονος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανυπόμονος, etc.)

Antonyms

• υπομονετικός (ypomonetikós, “patient”)

Derived terms

• ανυπομονησία (anypomonisía, “impatience”)