αξιογέλαστος

Greek

Etymology

αξιο- (axio-, “worthy of”) +‎ γελώ (geló, “to laugh”) +‎ -τος (-tos). First attested 1796.

Pronunciation

• IPA^(key): /aksioˈzileftos/
• Hyphenation: α‧ξι‧ο‧ζή‧λευ‧τος

Adjective

αξιογέλαστος • (axiogélastos) m (feminine αξιοζήλευτη, neuter αξιοζήλευτο)

1. laughable, ridiculous (ludicrous and only fit to be laughed at)

   Η αξιογέλαστη δικαιολογία του ήταν ότι το σκυλί έφαγε τις σχολικές εργασίες του. ― I axiogélasti dikaiología tou ítan óti to skylí éfage tis scholikés ergasíes tou. ― His laughable excuse was that the dog ate his homework.

Declension

Declension of αξιογέλαστος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αξιογέλαστος •	αξιογέλαστη •	αξιογέλαστο •	αξιογέλαστοι •	αξιογέλαστες •	αξιογέλαστα •
genitive	αξιογέλαστου •	αξιογέλαστης •	αξιογέλαστου •	αξιογέλαστων •	αξιογέλαστων •	αξιογέλαστων •
accusative	αξιογέλαστο •	αξιογέλαστη •	αξιογέλαστο •	αξιογέλαστους •	αξιογέλαστες •	αξιογέλαστα •
vocative	αξιογέλαστε •	αξιογέλαστη •	αξιογέλαστο •	αξιογέλαστοι •	αξιογέλαστες •	αξιογέλαστα •

Synonyms

• γελοίος (geloíos, “ridiculous, ludicrous”)
• καταγέλαστος (katagélastos, “ridiculous”)