απαράκλητος
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Adjective[edit]
απαράκλητος • (aparáklitos) m (feminine απαράκλητη, neuter απαράκλητο)
- unasked, unrequested, unsolicited
- Synonym: απαρακάλεστος (aparakálestos)
Declension[edit]
Declension of απαράκλητος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | απαράκλητος • | απαράκλητη • | απαράκλητο • | απαράκλητοι • | απαράκλητες • | απαράκλητα • |
| genitive | απαράκλητου • | απαράκλητης • | απαράκλητου • | απαράκλητων • | απαράκλητων • | απαράκλητων • |
| accusative | απαράκλητο • | απαράκλητη • | απαράκλητο • | απαράκλητους • | απαράκλητες • | απαράκλητα • |
| vocative | απαράκλητε • | απαράκλητη • | απαράκλητο • | απαράκλητοι • | απαράκλητες • | απαράκλητα • |