αρπακτικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἅρπα (hárpa, “bird of prey”).

Adjective

αρπακτικός • (arpaktikós) m (feminine αρπακτική, neuter αρπακτικό)

1. predatory, rapacious

Declension

Declension of αρπακτικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αρπακτικός •	αρπακτική •	αρπακτικό •	αρπακτικοί •	αρπακτικές •	αρπακτικά •
genitive	αρπακτικού •	αρπακτικής •	αρπακτικού •	αρπακτικών •	αρπακτικών •	αρπακτικών •
accusative	αρπακτικό •	αρπακτική •	αρπακτικό •	αρπακτικούς •	αρπακτικές •	αρπακτικά •
vocative	αρπακτικέ •	αρπακτική •	αρπακτικό •	αρπακτικοί •	αρπακτικές •	αρπακτικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αρπακτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αρπακτικός, etc.)

Related terms

• αρπακτικότητα f (arpaktikótita, “rapacity”)
• αρπακτικό πτηνό n (arpaktikó ptinó, “bird of prey”)