ασυγχώρητος

See also: ἀσυγχώρητος

Greek

Alternative forms

• ασυγχώρετος (asynchóretos)

Etymology

From Koine Greek ἀσυγχώρητος (“forbidden; one who does not forgive”). Synchronically, from α- (a-) +‎ συγχωρώ (synchoró) +‎ -τος (-tos).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.siŋˈxo.ri.tos/
• Hyphenation: α‧συγ‧χώ‧ρη‧τος

Adjective

ασυγχώρητος • (asynchóritos) m

1. unforgivable

Declension

Declension of ασυγχώρητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ασυγχώρητος •	ασυγχώρητη •	ασυγχώρητο •	ασυγχώρητοι •	ασυγχώρητες •	ασυγχώρητα •
genitive	ασυγχώρητου •	ασυγχώρητης •	ασυγχώρητου •	ασυγχώρητων •	ασυγχώρητων •	ασυγχώρητων •
accusative	ασυγχώρητο •	ασυγχώρητη •	ασυγχώρητο •	ασυγχώρητους •	ασυγχώρητες •	ασυγχώρητα •
vocative	ασυγχώρητε •	ασυγχώρητη •	ασυγχώρητο •	ασυγχώρητοι •	ασυγχώρητες •	ασυγχώρητα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ασυγχώρητος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ασυγχώρητος, etc.)

References

• “ασυγχώρητος”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998