βλακεία

Greek

Etymology

From Ancient Greek βλακεία (blakeía), from βλάξ (bláx, “idiot”).

Pronunciation

• IPA^(key): /vlaˈcia/
• Hyphenation: βλα‧κεί‧α

Noun

βλακεία • (vlakeía) f (plural βλακείες)

1. (psychiatry, dated) learning difficulties, mental retardation (of a moderate degree)
2. (by extension) nonsense, stupidity, idiocy, rubbish (something foolish)

   Ήταν μεγάλη βλακεία αυτό που έκανες. ― Ítan megáli vlakeía aftó pou ékanes. ― What you did was very stupid. (literally:"what you did was a great stupidity")

   Γιατί ξοδεύεις όλα τα λεφτά σου σ' αυτές τις βλακείες; ― Giatí xodéveis óla ta leftá sou s' aftés tis vlakeíes; ― Why do you waste all your money on such nonsense?

Declension

Declension of βλακεία

	singular	plural
nominative	βλακεία •	βλακείες •
genitive	βλακείας •	βλακειών •
accusative	βλακεία •	βλακείες •
vocative	βλακεία •	βλακείες •

Synonyms

• (stupidity): ανοησία f (anoïsía)
• (stupidity): χαζομάρα f (chazomára)
• (stupidity): ηλιθιότητα f (ilithiótita)
• (stupidity): κουταμάρα f (koutamára)
• (stupidity): σαχλαμάρα f (sachlamára)

Related terms

• βλάκας m (vlákas, “stupid person”)

Further reading

• βλακεία on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el