γνούς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡnǔːs/ → /ɣnus/ → /ɣnus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡnǔːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡnus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɣnus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ɣnus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ɣnus/

Participle

γνούς • (gnoús) m (feminine γνοῦσᾰ, neuter γνόν); first/third declension

1. aorist active participle of γῐγνώσκω (gignṓskō)

Declension

First and third declension of γνούς; γνοῦσᾰ; γνόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		γνούς gnoús	γνοῦσᾰ gnoûsa	γνόν gnón		γνόντε gnónte	γνούσᾱ gnoúsā	γνόντε gnónte		γνόντες gnóntes	γνοῦσαι gnoûsai	γνόντᾰ gnónta
Genitive		γνόντος gnóntos	γνούσης gnoúsēs	γνόντος gnóntos		γνόντοιν gnóntoin	γνούσαιν gnoúsain	γνόντοιν gnóntoin		γνόντων gnóntōn	γνουσῶν gnousôn	γνόντων gnóntōn
Dative		γνόντῐ gnónti	γνούσῃ gnoúsēi	γνόντῐ gnónti		γνόντοιν gnóntoin	γνούσαιν gnoúsain	γνόντοιν gnóntoin		γνοῦσῐ / γνοῦσῐν gnoûsi(n)	γνούσαις gnoúsais	γνοῦσῐ / γνοῦσῐν gnoûsi(n)
Accusative		γνόντᾰ gnónta	γνοῦσᾰν gnoûsan	γνόν gnón		γνόντε gnónte	γνούσᾱ gnoúsā	γνόντε gnónte		γνόντᾰς gnóntas	γνούσᾱς gnoúsās	γνόντᾰ gnónta
Vocative		γνούς gnoús	γνοῦσᾰ gnoûsa	γνόν gnón		γνόντε gnónte	γνούσᾱ gnoúsā	γνόντε gnónte		γνόντες gnóntes	γνοῦσαι gnoûsai	γνόντᾰ gnónta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		γνόντως gnóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.