δυσκοίλιος

Greek

Etymology

From Koine Greek δυσκοίλιος (duskoílios), equivalent to δυσ- (dys-, “bad, hard”) +‎ κοιλιά (koiliá, “belly, abdomen”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ðisˈcilios/
• Hyphenation: δυσ‧κοί‧λι‧ος

Adjective

δυσκοίλιος • (dyskoílios) m (feminine δυσκοίλια, neuter δυσκοίλιο)

1. (medicine) constipated, costive (unable to defecate)

   Είμαι δυσκοίλιος εδώ και τρεις μέρες. ― Eímai dyskoílios edó kai treis méres. ― I've been constipated for the last three days.

2. (medicine) constipating (causing constipation)

   δυσκοίλια φρούτα ― dyskoília froúta ― constipating fruit

   δυσκοίλια τροφή ― dyskoília trofí ― constipating food

Declension

Declension of δυσκοίλιος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δυσκοίλιος •	δυσκοίλια •	δυσκοίλιο •	δυσκοίλιοι •	δυσκοίλιες •	δυσκοίλια •
genitive	δυσκοίλιου •	δυσκοίλιας •	δυσκοίλιου •	δυσκοίλιων •	δυσκοίλιων •	δυσκοίλιων •
accusative	δυσκοίλιο •	δυσκοίλια •	δυσκοίλιο •	δυσκοίλιους •	δυσκοίλιες •	δυσκοίλια •
vocative	δυσκοίλιε •	δυσκοίλια •	δυσκοίλιο •	δυσκοίλιοι •	δυσκοίλιες •	δυσκοίλια •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δυσκοίλιος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δυσκοίλιος, etc.)

Antonyms

• ευκοίλιος (efkoílios, “laxative”)

Derived terms

• δυσκοιλιότητα f (dyskoiliótita, “constipation”)