επείγων

Greek

Etymology

From masculine active participle of Ancient Greek ἐπείγω (epeígō, “to push, to press”).

Pronunciation

• IPA^(key): /eˈpiɣon/
• Hyphenation: ε‧πεί‧γων
• Homophone: επείγον (epeígon)

Adjective

επείγων • (epeígon) m (feminine επείγουσα, neuter επείγον)

1. urgent, pressing (requiring immediate attention)

   επείγον περιστατικό ― epeígon peristatikó ― emergency, urgent incident

   επείγουσα ανάγκη ― epeígousa anágki ― emergency, urgent need

   επείγοντα θέματα ― epeígonta thémata ― urgent issues

Declension

Declension of επείγων

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	επείγων •	επείγουσα •	επείγον •	επείγοντες •	επείγουσες •	επείγοντα •
genitive	επείγοντος •	επείγουσας • / επειγούσης •	επείγοντος •	επειγόντων •	επειγουσών •	επειγόντων •
accusative	επείγοντα •	επείγουσα •	επείγον •	επείγοντες •	επείγουσες •	επείγοντα •
vocative	επείγων •	επείγουσα •	επείγον •	επείγοντες •	επείγουσες •	επείγοντα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο επείγων, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο επείγων, etc.)