εὐκατοίκητος

Ancient Greek

Etymology

From εὐ- (eu-, “good”) +‎ κατα- (kata-, “intensifying affix”) +‎ οἰκητός (oikētós, “habitable”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eu̯.ka.tǒi̯.kɛː.tos/ → /eɸ.kaˈty.ci.tos/ → /ef.kaˈti.ci.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eu̯.ka.tǒi̯.kɛː.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ew.kaˈty.ke̝.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eɸ.kaˈty.ci.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ef.kaˈty.ci.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ef.kaˈti.ci.tos/

Adjective

εὐκᾰτοίκητος • (eukatoíkētos) m or f (neuter εὐκᾰτοίκητον); second declension

1. convenient for dwelling in

Declension

Second declension of εὐκᾰτοίκητος; εὐκᾰτοίκητον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		εὐκᾰτοίκητος eukatoíkētos	εὐκᾰτοίκητον eukatoíkēton		εὐκᾰτοικήτω eukatoikḗtō	εὐκᾰτοικήτω eukatoikḗtō		εὐκᾰτοίκητοι eukatoíkētoi	εὐκᾰτοίκητᾰ eukatoíkēta
Genitive		εὐκᾰτοικήτου eukatoikḗtou	εὐκᾰτοικήτου eukatoikḗtou		εὐκᾰτοικήτοιν eukatoikḗtoin	εὐκᾰτοικήτοιν eukatoikḗtoin		εὐκᾰτοικήτων eukatoikḗtōn	εὐκᾰτοικήτων eukatoikḗtōn
Dative		εὐκᾰτοικήτῳ eukatoikḗtōi	εὐκᾰτοικήτῳ eukatoikḗtōi		εὐκᾰτοικήτοιν eukatoikḗtoin	εὐκᾰτοικήτοιν eukatoikḗtoin		εὐκᾰτοικήτοις eukatoikḗtois	εὐκᾰτοικήτοις eukatoikḗtois
Accusative		εὐκᾰτοίκητον eukatoíkēton	εὐκᾰτοίκητον eukatoíkēton		εὐκᾰτοικήτω eukatoikḗtō	εὐκᾰτοικήτω eukatoikḗtō		εὐκᾰτοικήτους eukatoikḗtous	εὐκᾰτοίκητᾰ eukatoíkēta
Vocative		εὐκᾰτοίκητε eukatoíkēte	εὐκᾰτοίκητον eukatoíkēton		εὐκᾰτοικήτω eukatoikḗtō	εὐκᾰτοικήτω eukatoikḗtō		εὐκᾰτοίκητοι eukatoíkētoi	εὐκᾰτοίκητᾰ eukatoíkēta
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		εὐκᾰτοικήτως eukatoikḗtōs			εὐκᾰτοικητότερος eukatoikētóteros			εὐκᾰτοικητότᾰτος eukatoikētótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.