θαλάτταις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰa.lát.tai̯s/ → /θaˈlat.tɛs/ → /θaˈla.tes/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰa.lát.tai̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰaˈlat.tɛs/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θaˈlat.tɛs/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θaˈlat.tes/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θaˈla.tes/

Noun

θᾰλάτταις • (thaláttais)

1. dative plural of θάλαττα (thálatta)