θαλάττῃ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰa.lát.tɛːi̯/ → /θaˈlat.ti/ → /θaˈla.ti/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰa.lát.tɛːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰaˈlat.te̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θaˈlat.ti/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θaˈlat.ti/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θaˈla.ti/

Noun

θᾰλάττῃ • (thaláttēi)

1. dative singular of θάλαττα (thálatta)