θανατηφόρος

Ancient Greek

Etymology

From θᾰ́νᾰτος (thắnătos, “death”) +‎ -φόρος (-phóros, “bearing”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰa.na.tɛː.pʰó.ros/ → /θa.na.tiˈɸo.ros/ → /θa.na.tiˈfo.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰa.na.tɛː.pʰó.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰa.na.te̝ˈpʰo.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θa.na.tiˈɸo.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θa.na.tiˈfo.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θa.na.tiˈfo.ros/

Adjective

θᾰνᾰτηφόρος • (thănătēphóros) m or f (neuter θᾰνᾰτηφόρον); second declension

1. deadly, lethal, mortiferous

Inflection

Second declension of θᾰνᾰτηφόρος; θᾰνᾰτηφόρον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		θᾰνᾰτηφόρος thănătēphóros		θᾰνᾰτηφόρον thănătēphóron		θᾰνᾰτηφόρω thănătēphórō		θᾰνᾰτηφόρω thănătēphórō		θᾰνᾰτηφόροι thănătēphóroi		θᾰνᾰτηφόρᾰ thănătēphóră
Genitive		θᾰνᾰτηφόρου thănătēphórou		θᾰνᾰτηφόρου thănătēphórou		θᾰνᾰτηφόροιν thănătēphóroin		θᾰνᾰτηφόροιν thănătēphóroin		θᾰνᾰτηφόρων thănătēphórōn		θᾰνᾰτηφόρων thănătēphórōn
Dative		θᾰνᾰτηφόρῳ thănătēphórōi		θᾰνᾰτηφόρῳ thănătēphórōi		θᾰνᾰτηφόροιν thănătēphóroin		θᾰνᾰτηφόροιν thănătēphóroin		θᾰνᾰτηφόροις thănătēphórois		θᾰνᾰτηφόροις thănătēphórois
Accusative		θᾰνᾰτηφόρον thănătēphóron		θᾰνᾰτηφόρον thănătēphóron		θᾰνᾰτηφόρω thănătēphórō		θᾰνᾰτηφόρω thănătēphórō		θᾰνᾰτηφόρους thănătēphórous		θᾰνᾰτηφόρᾰ thănătēphóră
Vocative		θᾰνᾰτηφόρε thănătēphóre		θᾰνᾰτηφόρον thănătēphóron		θᾰνᾰτηφόρω thănătēphórō		θᾰνᾰτηφόρω thănătēphórō		θᾰνᾰτηφόροι thănătēphóroi		θᾰνᾰτηφόρᾰ thănătēphóră
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		θᾰνᾰτηφόρως thănătēphórōs				θᾰνᾰτηφορώτερος thănătēphorṓteros				θᾰνᾰτηφορώτᾰτος thănătēphorṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Greek: θανατηφόρος (thanatifóros) (learned)

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek θανατηφόρος (thanatēphóros). By surface analysis, θάνατος (thánatos, “death”) +‎ -φόρος (-fóros, “bearing”).

Pronunciation

• IPA^(key): /θa.na.tiˈfo.ɾos/
• Hyphenation: θα‧να‧τη‧φό‧ρος

Adjective

θανατηφόρος • (thanatifóros) m (feminine θανατηφόρα, neuter θανατηφόρο)

1. deadly, lethal, mortiferous, death-dealing

   Near-synonym: θανάσιμος (thanásimos)

Declension

Declension of θανατηφόρος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	θανατηφόρος (thanatifóros)	θανατηφόρα (thanatifóra)	θανατηφόρο (thanatifóro)		θανατηφόροι (thanatifóroi)	θανατηφόρες (thanatifóres)	θανατηφόρα (thanatifóra)
genitive	θανατηφόρου (thanatifórou)	θανατηφόρας (thanatifóras)	θανατηφόρου (thanatifórou)		θανατηφόρων (thanatifóron)	θανατηφόρων (thanatifóron)	θανατηφόρων (thanatifóron)
accusative	θανατηφόρο (thanatifóro)	θανατηφόρα (thanatifóra)	θανατηφόρο (thanatifóro)		θανατηφόρους (thanatifórous)	θανατηφόρες (thanatifóres)	θανατηφόρα (thanatifóra)
vocative	θανατηφόρε (thanatifóre)	θανατηφόρα (thanatifóra)	θανατηφόρο (thanatifóro)		θανατηφόροι (thanatifóroi)	θανατηφόρες (thanatifóres)	θανατηφόρα (thanatifóra)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο θανατηφόρος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο θανατηφόρος, etc.)