θαρραλέου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰaːr̥.r̥a.lé.uː/ → /θar.raˈle.u/ → /θa.raˈle.u/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰaːr̥.r̥a.lé.uː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰar.raˈle.u/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θar.raˈle.u/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θar.raˈle.u/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θa.raˈle.u/

Adjective

θαρραλέου • (tharrhaléou)

1. genitive singular masculine/neuter of θαρρᾰλέος (tharrhaléos) - (alternative: τοῦ θαρσαλέου)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /θa.ra.ˈle.u/
• Hyphenation: θαρ‧ρα‧λέ‧ου

Adjective

θαρραλέου • (tharraléou)

1. genitive singular masculine/neuter of θαρραλέος (tharraléos)