θρόνοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰró.noi̯n/ → /ˈθro.nyn/ → /ˈθro.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰró.noi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtʰro.nyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈθro.nyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈθro.nyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈθro.nin/

Noun

θρόνοιν • (thrónoin) m

1. genitive/dative dual of θρόνος (thrónos)