κανονικός

Greek

Etymology

From the (deprecated template usage) [etyl] Ancient Greek κανονικός (kanonikós).

Pronunciation

• IPA^(key): /kanoniˈkos/
• Hyphenation: κα‧νο‧νι‧κός

Adjective

κανονικός • (kanonikós) m (feminine κανονική, neuter κανονικό)

1. regular, usual
2. (grammar) regular (as in regular verb)

Declension

Declension of κανονικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κανονικός •	κανονική •	κανονικό •	κανονικοί •	κανονικές •	κανονικά •
genitive	κανονικού •	κανονικής •	κανονικού •	κανονικών •	κανονικών •	κανονικών •
accusative	κανονικό •	κανονική •	κανονικό •	κανονικούς •	κανονικές •	κανονικά •
vocative	κανονικέ •	κανονική •	κανονικό •	κανονικοί •	κανονικές •	κανονικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κανονικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κανονικός, etc.)

Antonyms

• ανώμαλος (anómalos, “irregular”)