κεκλεισμένοιν

See also: κεκλεισμένοις and κεκλεισμένοι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ke.kleːz.mé.noi̯n/ → /ce.klizˈme.nyn/ → /ce.klizˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.kleːz.mé.noi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ke.klizˈme.nyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ce.klizˈme.nyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ce.klizˈme.nyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ce.klizˈme.nin/

Participle

κεκλεισμένοιν • (kekleisménoin)

1. genitive/dative dual masculine/neuter of κεκλεισμένος (kekleisménos)