κοινολέκτων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /cy.noˈlek.ton/ → /ci.noˈlek.ton/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ky.noˈlek.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cy.noˈlek.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cy.noˈlek.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.noˈlek.ton/

Adjective

κοινολέκτων • (koinoléktōn)

1. genitive plural masculine/feminine/neuter of κοινόλεκτος (koinólektos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /cinoˈlekton/
• Hyphenation: κοι‧νο‧λέ‧κτων

Noun

κοινολέκτων • (koinolékton) f

1. Genitive plural form of κοινόλεκτος (koinólektos).