κρατόροιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kra.tó.roi̯n/ → /kraˈto.ryn/ → /kraˈto.rin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kra.tó.roi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kraˈto.ryn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kraˈto.ryn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kraˈto.ryn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kraˈto.rin/

Noun

κρᾰτόροιν • (kratóroin)

1. genitive/dative dual of κράτωρ (krátōr)