μανδίλιον
Jump to navigation
Jump to search
Ancient Greek[edit]
Pronunciation[edit]
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /manˈdi.li.on/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /manˈdi.li.on/
Noun[edit]
μανδίλιον • (mandílion) n (genitive μανδιλίου); second declension
- Alternative spelling of μανδήλιον (mandḗlion)
Declension[edit]
Case / # | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | τὸ μανδίλιον tò mandílion |
τᾰ̀ μανδίλιᾰ tà mandília |
Genitive | τοῦ μανδιλίου toû mandilíou |
τῶν μανδιλίων tôn mandilíōn |
Dative | τῷ μανδιλίῳ tôi mandilíōi |
τοῖς μανδιλίοις toîs mandilíois |
Accusative | τὸ μανδίλιον tò mandílion |
τᾰ̀ μανδίλιᾰ tà mandília |
Vocative | μανδίλιον mandílion |
μανδίλιᾰ mandília |