μονοειδής

Ancient Greek

Etymology

(deprecated template usage)

μόνος (mónos) +‎ -ειδής (-eidḗs)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mo.no.eː.dɛ̌ːs/ → /mo.no.iˈðis/ → /mo.no.iˈðis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mo.no.eː.dɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /mo.no.iˈde̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /mo.no.iˈðis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mo.no.iˈðis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /mo.no.iˈðis/

Adjective

μονοειδής • (monoeidḗs) m or f (neuter μονοειδές); third declension

1. one in kind, simple
   • 380 BCE, Plato, The Republic 612a
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 78d
   • 385 BCE – 380 BCE, Plato, Symposium 211b
   • 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, On Household Management 72.J.
   • 90 CE – 168 CE, Ptolemy, Tetrabiblos 119
2. unique
   • 360 BCE, Plato, Timaeus 59b
   • 458 CE – 538 CE, Damascius, Difficulties and Solutions of First Principles 151
   • 371 BCE – 287 BCE, Theophrastus, Enquiry into Plants 8.5.1

Declension

Third declension of μονοειδής; μονοειδές (contracted, Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		μονοειδής monoeidḗs	μονοειδές monoeidés		μονοειδεῖ monoeideî	μονοειδεῖ monoeideî		μονοειδεῖς monoeideîs	μονοειδῆ monoeidê
Genitive		μονοειδοῦς monoeidoûs	μονοειδοῦς monoeidoûs		μονοειδοῖν monoeidoîn	μονοειδοῖν monoeidoîn		μονοειδῶν monoeidôn	μονοειδῶν monoeidôn
Dative		μονοειδεῖ monoeideî	μονοειδεῖ monoeideî		μονοειδοῖν monoeidoîn	μονοειδοῖν monoeidoîn		μονοειδέσῐ / μονοειδέσῐν monoeidési(n)	μονοειδέσῐ / μονοειδέσῐν monoeidési(n)
Accusative		μονοειδῆ monoeidê	μονοειδές monoeidés		μονοειδεῖ monoeideî	μονοειδεῖ monoeideî		μονοειδεῖς monoeideîs	μονοειδῆ monoeidê
Vocative		μονοειδές monoeidés	μονοειδές monoeidés		μονοειδεῖ monoeideî	μονοειδεῖ monoeideî		μονοειδεῖς monoeideîs	μονοειδῆ monoeidê
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		μονοειδῶς monoeidôs			μονοειδέστερος monoeidésteros			μονοειδέστᾰτος monoeidéstatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• μονοειδές (monoeidés, noun)

Descendants

• Latin: monoīdēs

References

• “μονοειδής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “μονοειδής”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• μονοειδής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette